അവന്‍ എന്നും എന്റെ കാമുകന് ആയിരുന്നു..ഞാന്‍ മറ്റാരെയും സ്നേഹിക്കുന്നത് ഇഷ്ടമല്ലാത്ത എന്റെ കാമുകന്..ഞാന്‍ ജനിച്ചപ്പോള്‍ മുതല്‍ എന്നെ പിന്തുടരുന്ന എന്റെ സ്വന്തം കാമുകന്....
ജനിച്ചു രണ്ടു വയസ്സ് ആയപ്പോള്‍ എന്റെ അച്ഛനെ അവന്‍ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പോയി..മരണം എന്ത് ആണെന്ന് പോലും അറിയില്ലാത്ത പ്രായത്തില്‍ അച്ഛന്റെ വിയോഗം എന്നെ കൂടുതല്‍ ബാധിച്ചില്ല..പിന്നെ ഉള്ള എന്റെ ജീവിതം അമ്മയും , അമ്മുമ്മയും , സ്കൂളും , പൂക്കളും , പുഴയും ഒക്കെ ആയിരുന്നു...കൂട്ടുകാര്‍ ഒരു മൊബൈല്‍ സ്വപ്നം കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടത്‌ എന്റെ അച്ഛന്‍ ഇപ്പോള്‍ തിരിച്ചു വന്നാല്‍ എങ്ങനെ ഉണ്ടാകും എന്നായിരുന്നു...
അങ്ങനെ എനിക്ക് പതിനഞ്ചു വയസ്സ് ആയപ്പോ എന്റെ കാമുകന് ഞാന്‍ നിന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടെന്നുള്ള കാര്യം വീണ്ടും അറിയിച്ചു, ഇപ്രാവശ്യം ഇര എന്റെ അമ്മ ആയിരിന്നു.. അങ്ങനെ ഞാന്‍ അമ്മയും അച്ഛനും ഇല്ലാത്ത കുട്ടി ആയി.. എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഇരുട്ടു കടന്നു വന്നു...
എന്റെ ലോകത്ത് ഞാനും അമ്മുമ്മയും മാത്രമായി.... പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ പക്വത എന്നിലുണ്ടായി.. എന്റെ അനാഥത്വം എന്നെ 18 വയസ്സില്‍ സുമംഗലിയാക്കി.. എന്നിലേക്ക് എന്റെ ആത്മാവ് വന്നു ചേരുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു.. അവന്‍ എന്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് വെളിച്ചം കൊണ്ട് വന്നു...എന്റെ കുട്ടികാലത്ത് ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ച പൂക്കളെയും പുഴയും കൊണ്ടുവന്നു.. അവയെല്ലാം എന്നോട് കിന്നാരം ചൊല്ലി..ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ അന്നുവരെ കാണാത്ത നിറങ്ങള്‍ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു..സൗഭാഗ്യങ്ങള്‍ എന്റെ മുമ്പില്‍ നൃത്തമാടി...
സന്തോഷം നിറഞ്ഞ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വീണ്ടും എന്റെ കാമുകന് വന്നു , ഒരു അപകടത്തിലുടെഎന്‍റെ ജീവിത്തിലെ വെളിച്ചം അടച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ പ്രിയതമനെ അവന്‍ കൊണ്ടുപോയി....... അങ്ങനെ 20 വയസ്സില്‍ ഞാന്‍ വിധവ ആയി. പ്രിയതമന്‍റെ വേര്‍പാട് എന്റെ മാനസിക നില തന്നെ തെറ്റിച്ചു... മരണത്തെ പുല്‍കാന്‍ എന്റെ മനസ്സ് വെമ്പല്‍ കൊണ്ടു
പക്ഷെ എന്റെ വയറ്റിലെ കുഞ്ഞു സ്പന്ദനങ്ങള്‍ വീണ്ടും എന്നെ ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു...എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം മറ്റെല്ലാ ദുഖങ്ങളും മറക്കാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചു... അവന്റെ ഓരോ ചുവടുകളിലും ഞാനും ചുവടു വെച്ചു.. എന്റെ കാമുകനെ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഭയക്കാന്‍ തുടങ്ങി... ഞാന്‍ അവനോട് എന്നും കരഞ്ഞു അപേക്ഷിച്ചിരുന്നു എന്റെ കുഞ്ഞിനെ നീ കൊണ്ടുപോകല്ലേ എന്ന്.. പക്ഷെ എന്നോടുള്ള അവന്റെ സ്വാര്‍ത്ഥ പ്രണയത്തില്‍ എന്റെ കുഞ്ഞും ബലിയാടായി.. എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ വേര്‍പാട് എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു... ദേഷ്യത്തില്‍ ഞാന്‍ പുലമ്പി .." ഹെ നീചനായ കാമുകാ നീ എന്റെ പ്രണയത്തിനു അര്‍ഹന്‍ അല്ല....നിന്നെ ഞാന്‍ വെറുക്കുന്നു" ..
ജീവിതം തകര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന ആ അവസ്ഥയില്‍ എന്റെ സഹപാഠിയുടെ സ്നേഹം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു, എന്റെ എല്ലാ കാര്യത്തിലും അവന്‍ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ കൂടെ നിന്ന് പരിചരിച്ചു... ഒരു പരിധി വരെ ഞാന്‍ ഒരു മുഴു ഭ്രാന്തി ആവാതിരിക്കാന്‍ അത് സഹായിച്ചു.. പക്ഷെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു സാന്ത്വനമായി ഒരു കൈ അവന്‍ നീട്ടിയപ്പോ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഞെട്ടി... എന്റെ കാമുകന്റെ അടുത്ത ഇര ആവാന്‍ ആ സുഹൃത്തിനെ അനുവദിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയുമാരുന്നില്ല...പക്ഷെ എന്റെ ഒരു ഒഴിവുകളും എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ വകവെച്ചില്ല
നാളെ എന്റെ കല്യാണം ആണ്... എന്റെ കാമുകന് ഇനി ഒരാളെ കൂടി കൊണ്ട് പോകുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന്‍ അവനിലേക്ക് പോകുകയാണ്... എന്റെ പ്രിയതമന്‍ ,കുഞ്ഞു, അമ്മ, അച്ഛന്‍ , എല്ലാവരും എന്നെ മാടി വിളിച്ചു...
അതെ ഞാന്‍ നടന്നടുക്കുകയാണ്.... എന്റെ കാമുകനിലേക്ക്... അവന്‍ വിളിക്കാതെ........ഇനി ഒരിക്കലും എന്റെ കാമുകന് എന്നെ സ്നേഹിച്ചു തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ പറ്റില്ല... ഇവിടെ എനിക്ക് എല്ലാവരും ഉണ്ട് , എല്ലാവരും എന്റെ സ്വന്തം......
ജനിച്ചു രണ്ടു വയസ്സ് ആയപ്പോള്‍ എന്റെ അച്ഛനെ അവന്‍ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പോയി..മരണം എന്ത് ആണെന്ന് പോലും അറിയില്ലാത്ത പ്രായത്തില്‍ അച്ഛന്റെ വിയോഗം എന്നെ കൂടുതല്‍ ബാധിച്ചില്ല..പിന്നെ ഉള്ള എന്റെ ജീവിതം അമ്മയും , അമ്മുമ്മയും , സ്കൂളും , പൂക്കളും , പുഴയും ഒക്കെ ആയിരുന്നു...കൂട്ടുകാര്‍ ഒരു മൊബൈല്‍ സ്വപ്നം കണ്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ സ്വപ്നം കണ്ടത്‌ എന്റെ അച്ഛന്‍ ഇപ്പോള്‍ തിരിച്ചു വന്നാല്‍ എങ്ങനെ ഉണ്ടാകും എന്നായിരുന്നു...
അങ്ങനെ എനിക്ക് പതിനഞ്ചു വയസ്സ് ആയപ്പോ എന്റെ കാമുകന് ഞാന്‍ നിന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടെന്നുള്ള കാര്യം വീണ്ടും അറിയിച്ചു, ഇപ്രാവശ്യം ഇര എന്റെ അമ്മ ആയിരിന്നു.. അങ്ങനെ ഞാന്‍ അമ്മയും അച്ഛനും ഇല്ലാത്ത കുട്ടി ആയി.. എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഇരുട്ടു കടന്നു വന്നു...
എന്റെ ലോകത്ത് ഞാനും അമ്മുമ്മയും മാത്രമായി.... പ്രായത്തില്‍ കവിഞ്ഞ പക്വത എന്നിലുണ്ടായി.. എന്റെ അനാഥത്വം എന്നെ 18 വയസ്സില്‍ സുമംഗലിയാക്കി.. എന്നിലേക്ക് എന്റെ ആത്മാവ് വന്നു ചേരുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു.. അവന്‍ എന്റെ ഇരുട്ടിലേക്ക് വെളിച്ചം കൊണ്ട് വന്നു...എന്റെ കുട്ടികാലത്ത് ഞാന്‍ സ്നേഹിച്ച പൂക്കളെയും പുഴയും കൊണ്ടുവന്നു.. അവയെല്ലാം എന്നോട് കിന്നാരം ചൊല്ലി..ജീവിതത്തില്‍ ഞാന്‍ അന്നുവരെ കാണാത്ത നിറങ്ങള്‍ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു..സൗഭാഗ്യങ്ങള്‍ എന്റെ മുമ്പില്‍ നൃത്തമാടി...
സന്തോഷം നിറഞ്ഞ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് വീണ്ടും എന്റെ കാമുകന് വന്നു , ഒരു അപകടത്തിലുടെഎന്‍റെ ജീവിത്തിലെ വെളിച്ചം അടച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ പ്രിയതമനെ അവന്‍ കൊണ്ടുപോയി....... അങ്ങനെ 20 വയസ്സില്‍ ഞാന്‍ വിധവ ആയി. പ്രിയതമന്‍റെ വേര്‍പാട് എന്റെ മാനസിക നില തന്നെ തെറ്റിച്ചു... മരണത്തെ പുല്‍കാന്‍ എന്റെ മനസ്സ് വെമ്പല്‍ കൊണ്ടു
പക്ഷെ എന്റെ വയറ്റിലെ കുഞ്ഞു സ്പന്ദനങ്ങള്‍ വീണ്ടും എന്നെ ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു...എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം മറ്റെല്ലാ ദുഖങ്ങളും മറക്കാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചു... അവന്റെ ഓരോ ചുവടുകളിലും ഞാനും ചുവടു വെച്ചു.. എന്റെ കാമുകനെ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഭയക്കാന്‍ തുടങ്ങി... ഞാന്‍ അവനോട് എന്നും കരഞ്ഞു അപേക്ഷിച്ചിരുന്നു എന്റെ കുഞ്ഞിനെ നീ കൊണ്ടുപോകല്ലേ എന്ന്.. പക്ഷെ എന്നോടുള്ള അവന്റെ സ്വാര്‍ത്ഥ പ്രണയത്തില്‍ എന്റെ കുഞ്ഞും ബലിയാടായി.. എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ വേര്‍പാട് എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരുന്നു... ദേഷ്യത്തില്‍ ഞാന്‍ പുലമ്പി .." ഹെ നീചനായ കാമുകാ നീ എന്റെ പ്രണയത്തിനു അര്‍ഹന്‍ അല്ല....നിന്നെ ഞാന്‍ വെറുക്കുന്നു" ..
ജീവിതം തകര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന ആ അവസ്ഥയില്‍ എന്റെ സഹപാഠിയുടെ സ്നേഹം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു, എന്റെ എല്ലാ കാര്യത്തിലും അവന്‍ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ കൂടെ നിന്ന് പരിചരിച്ചു... ഒരു പരിധി വരെ ഞാന്‍ ഒരു മുഴു ഭ്രാന്തി ആവാതിരിക്കാന്‍ അത് സഹായിച്ചു.. പക്ഷെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഒരു സാന്ത്വനമായി ഒരു കൈ അവന്‍ നീട്ടിയപ്പോ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഞെട്ടി... എന്റെ കാമുകന്റെ അടുത്ത ഇര ആവാന്‍ ആ സുഹൃത്തിനെ അനുവദിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിയുമാരുന്നില്ല...പക്ഷെ എന്റെ ഒരു ഒഴിവുകളും എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍ വകവെച്ചില്ല
നാളെ എന്റെ കല്യാണം ആണ്... എന്റെ കാമുകന് ഇനി ഒരാളെ കൂടി കൊണ്ട് പോകുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന്‍ അവനിലേക്ക് പോകുകയാണ്... എന്റെ പ്രിയതമന്‍ ,കുഞ്ഞു, അമ്മ, അച്ഛന്‍ , എല്ലാവരും എന്നെ മാടി വിളിച്ചു...
അതെ ഞാന്‍ നടന്നടുക്കുകയാണ്.... എന്റെ കാമുകനിലേക്ക്... അവന്‍ വിളിക്കാതെ........ഇനി ഒരിക്കലും എന്റെ കാമുകന് എന്നെ സ്നേഹിച്ചു തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ പറ്റില്ല... ഇവിടെ എനിക്ക് എല്ലാവരും ഉണ്ട് , എല്ലാവരും എന്റെ സ്വന്തം......
ഉണ്ണിമായേ....വേറെ എന്തെങ്കിലും വിഷയങ്ങള്‍ എഴുതൂ കുട്ടീ
ReplyDelete