വിരിയാത്ത കവിതകള്‍

ഒരായിരം കവിതകള്‍

വിരിയാനാവാതെ

അസ്വസ്ഥപൂണ്ടു എന്നില്‍

കിടന്നു ഉരുകുന്നുണ്ട്..

വേപുഥ പൂണ്ട ഇന്നലെകള്‍

ആത്മാവില്‍ ചൂഴ്‌ന്നു ഇറങ്ങുമ്പോള്‍

നെടുവീര്‍പ്പിന്‍ നിശ്വാസങ്ങള്‍

പുതു നാമ്പിനെയും മുരടിപ്പിക്കുന്നു

വഴിതെറ്റിപോയൊരു

വഴിപോക്കനെ പോല്‍

ഓരോ കവിതയും

ലക്‌ഷ്യം കാണാതെ

ചവറ്റുകുട്ടയില്‍ ഉറങ്ങുന്നു..